Það fékk á mig að lesa grein Vilhjálms Bjarnasonar, Villa Bjarna, í Mogga dagsins. Hann upplýsir að misgóðir menn hafa vegið að heiðri sínum.
„Á liðnu ári fjallaði Alþingi um þingsályktun um orkumál í tengslum við aðild að samningi um Evrópskt efnahagssvæði. Þar sem ég hef kjörbréf upp á að vera varaalþingismaður og hafandi setið í utanríkismálanefnd Alþingis leyfði ég mér að taka þátt í umræðu um þetta málefni utan Alþingis,“ skrifaði Villi og svo þetta:
„Þá fékk ég yfir mig í tengslum við það sem ég hafði ritað: „Ruglukollur sem enginn vildi á þing þjóðarinnar.“ Sá er þetta ritaði hefur atvinnu af því að vera formaður Landssambands lögreglumanna, Snorri Magnússon. Þetta ritaði hann skömmu eftir miðnætti aðfaranótt sunnudags. Það skal upplýst að árangur minn í prófkjöri gaf þingsæti en femínísk viðhorf formanns Sjálfstæðisflokksins færðu mig niður um sæti.“
Ekki þykir gott að vera rugludallur en verra er að vera sagður vera lygalaupur:
„Þá sá ritstjóri viðskiptablaðs Morgunblaðsins ástæðu til að segja um eina grein mína „langorð lygi“, án þess að nefna hvað væri orðum aukið og hvað væri lygi. Ef það sem ritað er í viðskiptablað Morgunblaðsins er jafn léttvægt og það sem þarna var ritað, þá er það allt marklaus skrif og að engu hafandi,“ skrifar þingmaðurinn fyrrverandi. Nú væri hægt að segja við Stefán Einar: Éttan sjálfur, en þannig talar fólk bara ekki.
Af litlum kynnum af Villa Bjarna er það sagt hér að hann er ekki rugludallur. Hann er skemmtilegur. Og Villi Bjarna er ekki lygalaupur. Hann er of klár til að ljúga. Það gera aðrir.
