Vinstrisinnuðu fólki og jafnvel miðjufólki finnst sem Katrín Jakobsdóttir, og flokkur hennar Vinstri hreyfingin grænt framboð, hafi svikið sig í tryggðum þegar hún gekk Sjálfstæðisflokknum á hönd. Því fólki finnst það hreint ómögulegur ráðahagur. Og það eðlilega.
Katrín tryggði hinum síminnkandi Sjálfstæðisflokki enn og aftur yfirburðastöðu í samfélaginu. Sjálfstæðisflokkurinn ætti að vera jaðarsettur þar sem innanmein flokksins og yfirgangur hans er með ólíkindum. Spillingin virðist takmarkalaus.
Hver hefði trúað, fyrir örfáum mánuðum síðan, að það hafi þurft eftirgang og eftirfylgni til að Katrín Jakosdóttir hitti talsmann eldri borgara að máli. Hún sem mætti brosandi hjá Viðskiptaráði og baðaði sig þar í sviðsljósi ríkasta fólksins, fólksins sem var fjærst Katrínu þar til hún gekk til náins samstarfs við Sjálfstæðisflokksinn. Munum að Jóhanna Sigurðardóttir, þegar hún var forsætisráðherra, afþakkaði að koma á snobbsamkomuna þá. Eðlilega.
Vitum til, dómararugl Sjálfstæðisflokksins fær endanlegt og opinbert samþykki Katrínar og VG þegar einn af þeim verður skipaður dómari. Kannski fær Framsókn líka einn dómara. Sjálfstæðisflokkurinn fær svo alla hina. Þessa enn óskrifuðu sögu kunnum við öll, og það upp á tíu.
Umhverfisráðherrann, sá sem Katrín handvaldi, er fyrstur úr VG til að festast í neti vandræða. Réði aðstoðarmann sem hið minnsta braut siðferðilega og jafnvel braut enn grófar, gegn niðurbrotnum skjólstæðingum sínum og situr nú uppi með þann kaleik að vernda eða vernda ekki jörð þessa sama aðstoðarmanns. Það hefði verið meiri mannsbragur að taka ráðningum aðstoðarmannsins til baka, og það á því augnabliki sem ráðherrann vissi að hún hefði verið kærð fyrir að hafa dregið sér miskabætur ungs fólks.
Ég hef áður sagt að sú staða sem Katrín skrifar nú sé pólitískur óraunveruleiki. Í raun er ómögulegt að sættast við að Katrín, sem var vonarstjarna andstæðinga spillingaaflanna, hafi gert þetta. Hvers vegna er hreint ómögulegt að sjá. VG hefur ekkert fengið frá Sjálfstæðisflokknum sem ekki var hægt að fá fram í samstarfi við hina flokkana.
Ég ætla ekki að hafa þetta lengra að sinni. Já, ég verð að skýra fyrirsögnina. Í morgun vaknaði ég upp af draumi. Þar var ég að skrifa fyrirsögn á viðtali við Einar K. Guðfinnsson, fyrrum forseta Alþingis, þar sem hann hafði komið með þá yfirlýsingu að hann vildi afsala sér mannréttindum og verða eldislax. Þetta kann að hljóma mjög óraunverulegt. En er samt ekkert óraunverulegra en samstarf Katrínar og Sjálfstæðisflokksins.
Sigurjón M. Egilsson.
