Ragnar Önundarson skrifar: „Lágir vextir í umheiminum, einkum Evrópu, eru afleiðingar af því að hagkerfin „druslast“ áfram. Hér er vöxtur og velmegun, sem framkallar hærri vexti. Fjárfestingartækifærin valda því að afnot lánsfjár kosta meira, þau eru í raun á uppboðsmarkaði, „seljanda“ afnotanna (sparifjár-eigandanum) í hag.
Vextir eru mikilvægasta stjórntæki hagkerfisins. Þeir sem vilja lækka vexti einhliða hugsa dæmið ekki til enda. Það getur enginn ekið bíl slysalaust með stýrið læst. Rétta leiðin er að biðja um að vextir íbúðalána verði frádráttarbærir á ný til skatts. Um leið verður að tryggja stóraukið framboð íbúða, því verð íbúðarhúsnæðis er enn meira, miklu meira, hagsmunamál en vextirnir. Aðeins aukið framboð getur slegið á okur (k)verktakanna.“
Tekið af Facecooksíðu Ragnars. Fyrirsögnin er Miðjunnar.
