Vilhjálmur Bjarnason, varaþingmaður Sjálfstæðisflokks, skrifar langa grein í Moggann í dag. Þar fjallar hann um lífeyriskerfið. Í allt of mörgum orðum. Niðurstaða Vilhjálms er þessi:
„Endurskoðun almannatrygginga þarf að beinast að þeim sem eru í þörf fyrir lífeyri en ekki að auka greiðslur til þeirra sem nú njóta ríkulegra lífeyrisréttinda eða eignatekna og þurfa ekki á stuðningi að halda. Skerðingar á greiðslum frá almannatryggingum með lögunum frá 2016 miðuðu að þessu marki. Með því er unnt að huga betur að þeim sem á stuðningi þurfa að halda.“
Heyr á endemi. Voru allar skerðingarnar settar á til að; „…huga betur að þeim sem á stuðningi þurfa að halda.“ Hvenær ætli verðist hafist handa við það verk. Fólk býr við skort. Lifir í fátækt. Staða þeirra verst settu hefur ekki lagast þó Sjálfstæðisflokki hafi tekist að ríkisvæða einkasparnað fólks. Meira bullið í einum manni.