Gunnar Smári skrifar:
Svona virkar kúgun auðvaldsins. Fagfélag blaðamanna tekur loks einarða stöðu með blaðamennskunni og skammar útgáfufélag útgerðarinnar fyrir að birta árásir á blaðamenn og blaðamennsku. Þá bregst trúnaðarmaður blaðamanna á útgerðarblaðinu við með því að segja af sér af hneykslan yfir að Blaðamannafélagið taki stöðu með blaðamennskunni. Trúnaðarmaðurinn kýs að taka afstöðu með útgerðinni og sakar Blaðamannafélagið um að grafa undan lífsviðurværi sínu með því að andmæla því að útgerðin birti í formi auglýsinga áróður stórútgerðarmanns gegn blaðamönnum og blaðamennsku. Auglýsandinn var lengt af einn af eigendum blaðsins og er það mögulega enn, en Eyþór Arnalds heldur á hlutabréfum hans án þess að hafa borgað fyrir þau. Eyþór má því vera leppur, eins og Færeyingurinn sem skráður er meirihlutaeigandi í Frumherja virðist vera (sá veit í raun minnst um viðskipti félagsins sem hann þó er skráður fyrir).
Þetta er eins og úr bók eftir Halldór Laxness um frumbýlisár kapítalismans hér, þegar stórbokkar og spákaupmenn drottnuðu yfir samfélögum og fólki. Og meðal alþýðunnar voru alltaf menn sem mærðu ofbeldisfólkið og skömmuðu þau sem þorðu að hallmæla auðvaldinu, vildu segja alþýðunni til um hver staður hennar væri í samfélaginu; undir hæl hinna ríku.
Ég var lengi í Blaðamannafélaginu og það verður að segjast eins og er að sá mikli fjöldi blaðamanna sem þar var og störfuðu á Mogganum dró félagið niður, bæði sem fagfélag og stéttarfélag. Meðan Mogginn var stórveldi í íslenskum fjölmiðlum hafði starfsmannahópurinn þaðan öll tök á Blaðamannafélaginu. Sá tími er blessunarlega liðinn. Til hamingju með það blaðamenn.