„Mjög hefur skort á þátttöku fjölmiðla í að kynna orkupakkamálið með skipulögðum hætti þó ekki megi setja alla undir sama ljós,“ skrifar Þorsteinn Sæmundsson Miðflokki og birtir í Mogganum. Svo fellur bomban:
„Einkum hefur ríkisfréttastofan brugðist hlutverki sínu. Það er m.a. eftirtektarvert að fyrsta umfjöllun ríkisfréttastofunnar um fjöldasamtökin Orkuna okkar sem andæft hefur OP3 misserum saman fór í loftið fyrir viku. Ein umfjöllun að sjálfsögðu, síðan ekki söguna meir. Það er í sjálfu sér athugunarefni að RUV bregðist þannig lýðræðislegri og lögmæltri skyldu sinni. Önnur spurning er til hvers við rekum slíkan fjölmiðil fyrir almannafé ef hann efnir ekki lögmæltar skyldur sínar.“
Þorsteinn er ekki fyrsti stjórnmálamaðurinn sem nánast hótar fréttastofu RÚV. Vart er til verri „eigandi“ að fjölmiðli en Alþingi Íslendinga. Starfsfólkið býr jafnvel við að atvinna þess kann að vera í hættu.
Þekktast er þegar Vigdís Hauksdóttir, þá formaður fjárlaganefndar, sagði fyrri sex árum:
„Er eðlilegt að ríkisstofnun eins og RÚV, sem tekur til sín 4 milljarða á ári af skattfé auk auglýsingatekna í samkeppni við einkastöðvar fari fram með þessum hætti? Ég er náttúrlega í þessum hagræðingarhópi og þar liggur allt undir. Mér finnst óeðlilega mikið fjármagn fara í rekstur RÚV. Sérstaklega þegar þeir eru ekki að standa sig betur í fréttaflutningi. Þeir eru hlynntir ákveðinni stefnu og hallast til vinstri. Þetta sjá allir sem vilja sjá. Ég fullyrði það og get staðið við hvar og hvenær sem er að stofnunin er mjög Evrópusambandssinnuð.“
Skýrar verður ekki talað. Vissulega hefur Vigdís ekki sömu völd og sömu áhrif og fyrir sex árum. En alltaf kemur maður í manns stað. Þorsteinn Sæmundsson er vissulega í stjórnarandstöðu. Það getur breyst hvenær sem er.