Þingmenn rífa í eyru og sparka frá sér

„Á ástríðulausum tímum er gleðilegt að sjá að í borgarstjórn Reykjavíkur grípur fólk til nýstárlegra ráða til að létta hvort öðru lífið. Góðar konur ulla hver á aðra til að „létta andrúmsloftið“ einsog ullarinn útskýrði frægt ull á örmiðli sínum,“ skrifar Össur Skarphéðinsson.

Hann þekkir verri dæmi, jafnvel af eigin raun. „Þetta er mikil framför frá háttsemi alþingismanna. Þar kom fyrir að menn rifu í eyrun hvor á öðrum og slitu þau næstum af í hita leiksins. Sjálfur fór ég eitt sinn yfir æskileg mörk kaldhæðninna í vondri ræðu. Á eftir var mér sparkað í bókstaflegri merkingu niður stigann í Alþingishúsinu. Í minningu þessa atburðar, sem líklega voru síðustu blóðugu átökin á Alþingi, gáfu Vestmannaeyingar mér síðar risastórar nærbuxur með tröllstóru fótspori. Ég lifði þetta af, og einhvers staðar á ég nærbuxurnar góðu. Mér finnst ekki ólíklegt að Sjálfstæðisflokkurinn lifi af ull hins geðríka en geðþekka borgarfulltrúa, Lífar Magneudóttur. En ef einhver tapar svefni er áfallahjálp reynds manns í boði á Vesturgötunni….,“ segir Össur.

Hann vitnaði til þess þegar hann var að tala í ræðustól Alþingis og óvæntar skruðningar heyrðust skyndilega. Þá sagði Össur, að hann hafi heyrt að háttvirtur þingmaður Árni Johnsen hafi hrist höfuðið. Þingheimur hló, þó ekki einn, Árni Johnsen. Að ræðu Össurar lokinni gekk Árni á eftir honum þegar Össur var á stigaskörinni sparkaði Árni í afturenda Össurar svo hann féll niður stigann, og blóðgaðist eitthvað.

Seinna sagði Össur að eiginkona hans, Dr. Árný Hjörleifsdóttir, hefði haft á orði, eftir að hún skoðaði marið sem myndaðist á rassi Össurar vegna sparks Árna, að Árni væri ekki fótstór maður.