Sólveig Anna Jónsdóttir skrifar:
Hugsið ykkur ef að ríku mennirnir sem ráða þessu landi og lifa í vellystingum myndu verða við kröfum samninganefndar Eflingar um að láglaunafólk, arðrænt kven-vinnuafl hótelanna sem skapar auðinn sem þeir svo hirða, fengi að lifa frjálsara undan endalausum fjárhagsáhyggjum, í stað þess að opinbera sig í sífellu sem menn sem fyrirlíta ekkert meira en verkakonur íslensks vinnumarkaðar? Svona er staðan í Jafnréttisparadísinni: Forréttinda-mennirnir eru tilbúnir til að gera bókstaflega allt annað en að borga stritandi konunum mannsæmandi laun. Og í stað þess að styðja við baráttu Eflingar fyrir jöfnuði og sanngirni stendur stjórnmálastéttin sameinuð að baki hinum voldugu mönnum, í aumkunarverðri undirgefni við auðstéttina. Og ekki heyrist eitt stuðningsorð frá verkalýðsleiðtogum landsins, hvorki mönnum né konum.
Það er ekkert annað en ógeðslegt að verða vitni að þessu helsjúka ástandi.
En þrátt fyrir það siðleysi sem hér viðgengst mun samninganefnd Efling hafa sigur í baráttu sinni. Það er öruggt. Og kannski rennur sá dagur einhverntímann upp að á þessu landi kemst fólk til valda sem hefur samhyggð og sanngirni að leiðarljósi en er ekki knúið áfram af persónulegri framasýki og yfirgengilegri auðmýkt gagnvart valdi auðsins.
