„Þegar ég var að labba upp í Bolholt til að taka upp Rauða borðið hitti ég kunningja minn og dóttur hans á röltinu. Hann var eins og sleginn út af laginu, hafði orðið fyrir áfalli í tíma hjá tannréttingafræðing sem tjáði honum að reiknað væri með að meðferð fyrir dóttur hans kostaði eina og hálfa milljón. Hann sagðist hafa spurt fræðinginn hvað fátækir foreldrar gerðu? Ekkert, þeir koma ekki hingað. Það er hægt að fá styrk frá Sjúkratryggingum upp á 150 þús. kr. en þá standa eftir 1.350 þús. kr. sem fólk ræður ekki við. Börn fátækra foreldra fá ekki tannréttingar.
Þegar kunningi minn var kominn heim sendi hann mér sms, sagðist hafa kannað hvernig þetta væri í Svíþjóð. Þar kosta tannréttingar barna ekki neitt. Tannréttingar fyrir fullorðna kosta 200 þús. kr.,“ skrifar Gunnar Smári.
„Hvers vegna látum við bjóða okkur þetta? Höldum við að Íslendingar eigi allt vont skilið?“