„Hvað varðar samningana þá hafa nú tekist samningar milli Sjúkratrygginga og rekstraraðila hjúkrunarheimila. Það var samið við hvern og einn aðila en samningarnir eru samhljóða og taka til 2.468 rýma og nema um 32,5 milljörðum kr. á verðlagi þessa árs.“
Það var Svandís Svavarsdóttir heilbrigðisráðherra á Alþingi. Samningunum er ekki fagnað. Í Mogganum í dag má lesa eftirfarandi:
„Það var ekkert annað í boði að hálfu ríkisins. Sjúkratryggingar sögðu strax í upphafi viðræðna að þeim væri afmarkaður þröngur rammi í fjárlögum og fyrir lægi að það yrði niðurskurður á þessu ári sem semja yrði um,“ segir Eybjörg Hauksdóttir, framkvæmdastjóri Samtaka fyrirtækja í velferðarþjónustu (SFV), um nýja þjónustusamninga við hjúkrunarheimilin sem gengið var frá í lok síðasta árs.“
Eybjörg segir einnig í Mogganum:
„Í yfirlýsingu frá samninganefnd SFV og Sambands íslenskra sveitarfélaga segir að þessir samningar séu mikil afturför frá fyrri rammasamningi sem gilti frá 2016 til 2018, en hjúkrunarheimilin hafi verið nauðbeygð til að skrifa undir þar sem ríkið hafi neytt aflsmunar. Í nýju samningunum sé ekki gert ráð fyrir að bætt verði við fjármunum til að mæta aukinni þjónustuþörf þeirra einstaklinga sem muni þurfa að nýta sér þjónustu í hjúkrunar- og dvalarrýmum á samningstímanum. Í því felist að ef íbúar eins hjúkrunarheimilis þurfi aukna þjónustu vegna heilsufarsástæðna, þá mun fjármagn vegna þjónustu við íbúana ekki verða aukið í réttu hlutfalli við þörfina.“
Svandís sagði á Alþingi:
„Samhliða þessum samningum hafa samningsaðilar og Samband íslenskra sveitarfélaga gert með sér samstarfssamning um fagleg málefni. Í honum felst m.a. að á samningstímanum verða raungögn um rekstur og rekstrarkostnað hjúkrunarheimila greind í samvinnu aðila og þannig undirbúin endurskoðun á rekstrargrundvelli þeirra í samræmi við bæði stjórnarsáttmálann sem hv. þingmaður nefnir en ekki síður ítrekaðar ábendingar háttvirtrar fjárlaganefndar, a.m.k. meiri hluta nefndarinnar, en ég geri ráð fyrir að minni hluti nefndarinnar hafi haft sömu ábendingar. Sú vinna er auðvitað forsenda þess að hægt sé að styrkja rekstrargrundvöllinn og ég bind mjög miklar vonir við þessa samvinnu, að þá hafi báðir aðilar eða allir aðilar, ef svo má að orði komast, vilja til að skýra betur hver grundvöllurinn er í raun, þ.e. hvaða þjónustu verið er að veita og hver raunkostnaður hennar er.“