Sólveig Anna Jónsdóttir skrifar:
Ég hvísla að Kisa, segi honum frá öllu ljóta ruglinu í Þresti Ólafssyni, krata-prins sem segir að ég hafi aldrei ætlað að semja heldur bara að skapa glundroða og óánægju af einbeittu glæpaeðli hinnar vanstilltu kellingar. Ég hvísla að Kisa og segi honum að sumir menn séu svo vitlausir að þeir skilji ekki að ef þú borgar risastórum hópi fólks bara pínku-ponsu lítil laun þá sé það sjálfsvirðingin, ein merkilegasta sam-mannlega tilfinningin, sem á endanum fái fólk til að rísa upp og krefjast bættra kjara. Ég hvísla að Kisa og segi honum að sumir menn líti á það sem mikinn pólitískan ósigur ef að láglaunakonan fær örlítið hærri laun, á örlítið betri möguleika á því að eiga aðeins fleiri þúsundkalla eftir þegar allir reikningar hafa verið greiddir. Ég hvísla að Kisa og segi það er ekki auðvelt að skilja af sumir menn hlusta aldrei þegar konur segja frá en elsku Kisi minn, því fáum við víst ekki breytt.
