Stjórnmálamenn og freistingarnar
Björn Birgisson í Grindavík er fínn penni. Í gærdag skrifaði hann þetta og myndskreytti.
Sjálfsvirðing.
Að bera virðingu fyrir sjálfum sér.
Að bera virðingu fyrir stöðu sinni í lífinu.
Að bera virðingu fyrir skoðun annarra á þeirri stöðu.
Sá sem hefur sjálfsvirðingu í góðu lagi tekur ekki eða þiggur allt sem að honum er rétt.
Það þarf að vega og meta hvað er í lagi og hvað er ekki í lagi.
**********
Stjórnmálamenn þurfa að takast á við margar freistingar, sérstaklega þeir sem völdin hafa.
Gæta þess að misnota ekkert.
Taka ekki eða þiggja neitt sem hæfir ekki stöðu þeirra – eitthvað sem góð sjálfsvirðing og almannarómur telja ekki vera í lagi.
**********
Er alveg sérstaklega með hreint ótrúleg sporslu í huga – sporslu sem segir margt um þá sem þiggja hana – en enn meira um þá sem hafna henni.
Þessa:
Að formenn flokka á þingi – sem ekki eru ráðherrar – skuli hafa 605 þúsund krónur algjörlega aukalega á mánuði, eingöngu fyrir að vera formenn flokka sinna – án þess að skila nokkurri vinnu til ríkisins!
Þessi sporsla kom til sögunnar á valdatíma Davíðs Oddssonar og var ekkert annað en mútur til að liðka fyrir samþykkt á stórhækkuðum eftirlaunum ráðamanna.
Hverjir þiggja þessa sporslu í dag?
Logi Einarsson, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, Inga Sæland og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir.
Píratar hafa aldrei vilja þiggja þessa sporslu, enda er hún ekki eðlileg og þar af leiðandi ekki eðlilegt að þiggja hana.
**********
Það fólk sem ekki hefur næga sjálfsvirðingu til að skynja hve óheilbrigt er að þiggja þessa greiðslu – getur ekki ætlast til þess að annað fólk beri virðingu fyrir því.
Alla vega geri ég það ekki.