Benóný Friðriksson, Binni í Gröf, var landsþekktur aflaskipstjóri. Hann fiskaði manna mest. Var kröftugur og fyrirferðamikill. Binni í Gröf hafði þann kost að hann skammaðist aldrei við sína menn. Var ekki hálfur út um brúargluggann æpandi og öskrandi. Ef hann fann að einhverju þá talaði hann um það þegar vel stóð og leiðbeindi sínum mönnum.
Sjálfur hef ég reynslu af því að vera til sjós með skipstjórum sem öskruðu og æptu út í loftið og eins skipstjórum sem umgengust áhafnirnar með vinsemd.
Steingrímur J. Sigfússon forseti Alþingis er eins og skipstjórarnir sem eru hálfir út um gluggann, æpandi og öskrandi eins og fávitar. Steingrímur minnir þingmenn oft á að hann sé forsetinn „þeirra“. Heldur að hann geti þvingað þá til að bera virðingu fyrir sér.
Hugsið ykkur ef Steingrímur hefði notað gott tækifæri til að segja Birni Leví frá hefðum og reglum um klæðaburð þingmanna í stað þess að láta illa í forsetastóli og lítillækka þannig embætti forseta Alþingis. Og sjálfan sig.
Fleiri dæmi eru til um vanstillta hegðun Steingríms þingforseta.
Embætti forseta Alþingis var virðingarembætti.
