Mikið er það rétt hjá Davíð að sósíalistar eiga ekkert með það að gera, algjörlega ekkert, að bjóða sig fram til stjórnar félags eldri borgara. Sætin eru –ll upptekin fyrir viðurkennd „fyrirmenni“. Sósíalistar eru ekki fyrirmenni. Hvorki innan né utan gæsalappa.
Er ekki komið nóg. Jafnvel meira en nóg. Utangarðsfólkið hefur Sönnu í borgarstjórn. Nú vilja þau meira. Frekjan er að drepa þetta utangarðsfólk í stjórnmálunum.
Davíð, okkar maður í samfélagslegri greiningu, er þeirrar skoðunar að sósíalistar beri fulla ábyrgð á að laun lægst settu kvenna hafi hækkað.
„…verkfallsátökum sem átt hafa stóran þátt í að ýta efnahagslífinu fram á ystu brún.“
Davíð bendir á að með verkfalli Eflingar hafi hættan blasið við: „…verkfallsátökum sem átt hafa stóran þátt í að ýta efnahagslífinu fram á ystu brún.“
Og þau ætla nú að hafa skoðun og jafnvel áhrif á félagsskap eldra fólks. Veit þetta fólk ekki að þar eru margir félagar í Sjálfstæðisflokknum.
Mikið er skiljanlegt að Davíð eigi erfitt með að hemja sig á lyklaborðinu. Sósíalistar ganga allt of langt. Það verður að verjast.
Davíð bendir á mestu hættuna: „En þá ber svo við að Sósíalistaflokkurinn sendir nokkra menn í framboð í Félagi eldri borgara, þar með talinn Hauk Arnþórsson, sem situr í framkvæmdastjórn Sósíalistaflokksins með Gunnari Smára.“
Halda mætti að Davíð hafi tæmt byssuna. Nei, ekki hann Davíð:
„Og þó að Haukur og fjórir aðrir félagar Sósíalistaflokksins bjóði sig fram í formann og stjórn Félags eldri borgara, þá telja þau það alveg ótengt Sósíalistaflokknum og hreina tilviljun að þau bjóði sig öll fram nú. Það hefur auðvitað ekkert með það að gera að Gunnar Smári vill efna til illinda meðal eldri borgara líkt og á vinnumarkaði.“
Þetta skrifar sá sem þekkir leikinn betur en nokkur annar. Eflaust veit hann að sjálfstæðismaðurinn sem er í framboði, líkt og Haukur, er gerður út af flokknum. Flokkurinn vill sitt og hingað til hefur flokkurinn fengið sitt. Svo kemur utangarðsfólk í stjórnmálunum og vill skemma leikinn. Hingað og ekki lengra.
