Bjarni Benediktsson átti eina leið, aðeins eina leið. Enga aðra. Svo oft hefur hann komist upp með huti sem aðrir stjórnmálamenn myndu ekki geta ýtt frá sér. Jafnvel pólitískir andstæðingar Bjarna hlaða hann lofi vegna uppgjafarinnar. Óli Björn Kárason skrifar í dag nokkurskonar minningargrein um stjórnmálamanninn Bjarna.
Öll vitum við að það var komið meira en nóg. Bjarni er rúinn trausti og flokkurinn hans stendur verr en nokkru sinni. Bjarni er ekki maðurinn sem getur endurheimt það sem flokkurinn hefur tapað. Til þess eru sakir hans allt of miklar. Katrín forsætisráðherra er söm við sig. Lofar Bjarna og dýrkar. Alla vega opinberlega.
Mogginn segir frá að Katrín og Sigurður Ingi ætli að setja Bjarna og flokknum hans skilyrði. Ganga fram að ákveðni. Sjáum til hvað verður um það. Bjarni lítillækkaði Sigurð Inga í gær. Lét hann ekki vita af afsögninni. Formaður Framsóknar vissi ekki um afsögnina fyrr en hann horfði á blaðamannafund Bjarna. Það hlýtur að bullsjóða í Framsókn.
Tímasetningin er ekki góð, eða hvað? Fjárlagavinnan er í botni og í dag er enginn fjármálaráðherra. Sá eða sú sem tekur við að af Bjarna á erfiðar vikur fram undan. Og mánuði. Staða efnahagsmála er hreint hrikaleg. Óðaverðbólga, uppistand á húsnæðismarkaði, kjarasamningar fram undan, hallarekstur ríkissjóðs og áfram má telja. Fingraför Bjarna eru á þessu öllu.
Það yrði hreint galið ef Bjarni færir sig aðeins milli ráðuneyta. Pólitískt líf Bjarna verður að vera á enda.
Hér til hliðar keppast formenn annarra flokka við að mæra Bjarna fyrir að hafa hrökklast burt. Þessi stjórnmál.
-sme
