„Draumur Bjarna Benediktssonar er að sitja sjálfur í efsta sæti, hafa Jón Gunnarsson númer tvö, finna frambærilega konu í þriðja sætið og helst ungan karlmann í fjórða sætið. Þá þyrfti að fórna bæði Bryndísi Haraldsdóttur sem var í öðru sæti og Óla Birni sem sat í fjórða sæti síðast. Þá yrði vandinn sá að finna umrædda konu, en þær liggja ekki á lausu í kjördæminu,“ þannig skrifar Dagfari Hringbrautar.
„Eins yrði Óla Birni ekki fórnað nema flokkurinn sæi honum fyrir vænlegu embætti í kerfinu eða utan þess,“ segir þar.
Þá segir Dagfari að leitað sé leiða til að komast hjá prófkjöri í kjördæmi formannsins.
„Heyrst hefur að formaður uppstillingarnefndar Sjálfstæðisflokksins í Kraganum hafi að undanförnu átt samtöl við forystumenn flokksins í einstökum sveitarfélögum innan kjördæmisins um að ná samstöðu um að stilla upp lista flokksins fyrir kosningarnar í haust í stað þess að hafa prófkjör eins og rík hefð er fyrir.
Vilhjálmur Bjarnason hefur verið sár og reiður allt kjörtímabilið.
Hér er um að ræða kjördæmi formannsins og hann hefur verið mjög óánægður með það hvernig hefur skipast á lista flokksins í Suðvesturkjördæmi. Mikill vandræðagangur hefur verið með val á konum á listann. Síðast þurfti að breyta niðurstöðum prófkjörsins með handafli og færa konu sem lenti í sjötta sæti upp í annað sætið og aðra á listanum niður sem því nam. Flokkurinn missti eitt þingsæti í kosningunum þannig að Vilhjálmur Bjarnason komst ekki á þing þó svo úrslit prófkjörsins hefðu tryggt honum þingsæti ef ekki hefði komið til íhlutunar flokksforystunnar.
Bjarni Benediktsson vill ekki lenda í svipaðri stöðu aftur. En vandræðin eru engu að síður ærin þó þessi leið yrði valin. Vilhjálmur Bjarnason hefur verið sár og reiður allt kjörtímabilið. Margir hafa stutt hann og vilja nú rétta hlut Vilhjálms í prófkjöri. Flokksforystan er hrædd við Vilhjálm og óttast að hann fengi mikinn stuðning í prófkjörinu og gæti fellt sitjandi þingmann, Óla Björn Kárason, sem náði inn á þing úr fjórða og síðasta sæti flokksins í kjördæminu síðast.
Vandræði flokksins í kjördæminu felast bæði í því að hann vantar öfluga konu ofarlega á lista og svo eru þingmennirnir Jón Gunnarsson og Óli Björn Kárason komnir á sjötugsaldur og ekki taldir líklegir til að geta dregið fylgi að flokknum. Þá hugsa menn til þess með hryllingi ef Vilhjálmur Bjarnason ynni góðan sigur í prófkjörinu en hann nálgast nú sjötugt þannig að flokkurinn gæti þá stillt upp frambjóðanda á áttræðisaldri. Það þætti ekki spennandi þrátt fyrir marga góða eiginleika Vilhjálms sem er af mörgum talinn bæði snjall og óútreiknanlegur.“
