Af hverju geta sjávarútvegsfyrirtækin ekki greitt það sama í lífeyrissjóð og aðrir atvinnurekendur?
Guðmundur Helgi Þórarinsson, formaður VM, skrifar:
Nú eru kominn þrjú ár síðan kjarasamningar VM og annarra stéttarfélaga fiskiskipasjómanna losnuðu. Aðalkrafa sjómanna er að þeir fái sama greitt í lífeyrissjóð og aðrar stéttir í landinu. Kröfur sjómanna hafa verið metnar á 1,5 milljarð á ári í kostnað. SFS (Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi) hafa farið fram á það að ef þetta ætti að ganga yrðu sjómenn að gefa eftir í hlutaskiptunum sem næmi þessari upphæð. Launahlutfall í sjávarútvegi væri að sliga útgerðina. Á síðasta ári voru greiddar 18,5 milljarðar króna í arð út úr sjávarútvegsfyrirtækjum landsins og á árinu 2020 var greiddur út arður upp á 21,5 milljarða króna, eða samtals 40 milljarðar á tveimur árum. 2020 var greiddur út 74 prósent af hagnaði í arðgreiðslur. Það hlutfall var ekki nema rúmlega 28 prósent í ár. Má því áætla að á síðastliðnum tveimur árum hafi hagnaðurinn verið 95 milljarðar.
Sjómannsstarfið er slítandi, erfitt og hættulegt starf, sem því miður leiðir stundum til þess að menn ná ekki að klára starfsævina, verða öryrkjar vegna líkamlegs slits eða slys. Þá þarf fólk að treysta á örorkutryggingu lífeyrissjóða, hærri innborgun tryggir hærri bætur. Svo er ekki hægt að ganga að þeirri kröfu sjómanna að þeir fái greitt það sama í lífeyrissjóð og aðrir.
Á síðasta ári fjárfestu sjávarútvegsfyrirtækin fyrir 25 milljarða. Á sama tíma treysta þau sér ekki til að fjárfesta í sjómönnum sínum fyrir einn og hálfan milljarð. Framkoma þeirra sýnir okkur að þeim er alveg sama um sjómennina sína. Það eina sem skiptir máli er hagnaður og arðgreiðslur sem þeir fá af sameiginlegri auðlind þjóðarinnar. Svo eru útgerðarmenn hissa á að ekki sé borin ómæld virðing fyrir þeim. Ég á þetta, ég má þetta.
Megi þeir hafa skömm fyrir framkomu sína.
