Til að verja best launuðu bæjarstjóra í veröldinni, bæjarstjóra Sjálfstæðisflokksins.
Gunnar Smári skrifar:
Á hvaða vegferð er Ríkisútvarpið? Jóhanna Vigdís kallar á formann Kennarasambandsins og spyr hann um alvarleika verkfalls láglaunafólks Eflingar sem hefur verið samningslaust í sveitarfélögum Sjálfstæðisflokksins í rúmt ár, og velur að biðja hann um að meta stöðuna út frá hagsmunum barna. Ekki út frá hagsmunum skólastarfsins, hagsmunum lægst launaða fólki skólanna, heldur aðeins barna (augljóslega í von um að hann myndi fordæma verkfallið). Ragnar Þór svaraði þessu ágætlega, benti á hið augljósa, að opinberir starfsmenn geti ekki háð kjarabaráttu gagnvart stjórnvöld sem hunsa kröfur þeirra, nema það bitni á öðrum; börnum, öldruðum, fötluðu eða þeim sem hið opinbera þjónustar.
Er ekki mál að linni? Er hægt að þola að Sjálfstæðisflokkurinn noti Ríkisútvarpið, sem allir landsmenn greiða til og ætti að sinna almannahagsmunum, sem sína prívat áróðursmaskínu? Í þessu tilfelli til að verja best launuðu bæjarstjóra í veröldinni, bæjarstjóra Sjálfstæðisflokksins, sem þó sinna aðeins störfum sem kalla mætti hverfisstjóra úthverfa höfuðborgarinnar, og sem komið hafa málum sinna sveitarfélaga í slíkan hönk að eftir langvarandi lokun skólanna vegna kórónafaraldursins tekur við lokun vegna óleystrar kjarabaráttu, vanrækslusynda sem eru orðnar meira en ársgamlar.
