Björgvin Guðmundsson skrifar: Margir eldri borgarar undrast það stórlega hve skilningslausir ráðamenn þjóðarinnar eru á það að bæta þurfi kjör aldraðra. Það er eins og þeir hafi engan áhuga á málinu og þeir gera ekkert í því! Skýringin er þessi: Ráðamaður þjóðarinnar nr. 1, valdamesti ráðamaðurinn telur, að það sé búið að hækka lífeyrinn svo mikið, að ekki þurfi að gera meira í því efni í bráð. Þegar ráðamaður þjóðarinnar nr 1. eitt kemur fram í fjölmiðlum segir hann: Við erum búnir að hækka lífeyrinn gífurlega, hækka lífeyri úr 200 þús. í 300 þús.!
Ráðamenn nr. 2. og 3. kokgleypa þetta. Það heyrist ekkert í þeim um nauðsyn þess að bæta kjör aldraðra og öryrkja. En hver er sannleikur málsins. Hann er þessi: Lífeyrir aldraðra var frystur á kreppuárunum eftir bankahrunið; var jafnvel skertur á sama tíma og laun verkafólks voru hækkuð þrátt fyrir kreppuna. Auk þess sættu aldraðir og öryrkjar mikilli kjaraskerðingu vegna kjaragliðnunnar á krepputímanum.
Ein helsta röksemd formanns kjararáðs fyrir ofurlaunahækkunum ráðherra og þingmanna og háttsettra embættismanna var sú, að þessir aðilar hefðu sætt skerðingum á krepputímanum. Formaður kjararáðs og Bjarni, ráðamaður nr 1. sátu saman í miðstjórn Sjálfstæðisflokksins og því voru hæg heimatökin að útskýra fyrir formanni kjararáðs nauðsyn þess að hækka laun ráðherra í 1,8-2 millj. á mánuði og laun þingmanna í 1,1 milljón á mánuði fyrir utan aukasporslur og hlunnindi.
En það var látið bíða og bíður enn að leiðrétta lífeyri aldraðra og öryrkja vegna frystingar og skerðingar á lífeyrinum á krepputímanum; var látið duga, að lífeyrir væri 300 þús. fyrir skatt hjá 25% aldraðra, 231 þús. hjá 75% aldraðra og 204 þús. og 243 þús. kr. eftir skatt. Þessi smánarkjör sætta ráðamenn nr. 2. og 3. sig við fyrir hönd aldraðra og öryrkja. Þetta er skammarlegt.
