„Kvennaathvarf og systursamtök þess, Stígamót, eru einnig rekin fyrir opinbert fé að mestu leyti,“ skrifar Arnar Sverrisson í Moggann í dag. „Kvenfrelsunarríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur er þeim sérstaklega hliðholl. Kvennaathvarf eykur nú markaðshlutdeild sína á norðanverðu landinu. Reynt var að starfrækja athvarf þar um slóðir fyrir um þremur áratugum, en eftirspurn var of rýr,“ skrifar Arnar meðal annars í grein sinni.
Arnar heldur áfram: „Framkvæmdastýra Kvennaathvarfs, Sigþrúður Guðmundsdóttir, vonast nú til, að árangursríkt markaðsstarf skapi nýju kvennaathvarfi rekstrargrundvöll. Ríkisstjórnin ber fé á nefnd öfgafélög til að styrkja starfsemi þeirra. Véfréttir um auknar barsmíðar karla á konum sínum á drepsóttartímum eru notaðar til réttlætingar.“
Arnar: „Ofangreind samtök starfa á grundvelli öfgakenningarinnar um eitraða karlmennsku. Hún segir í grófum dráttum, að drengir og karlmenn séu undirrót alls ills í samfélaginu og eitri líf kvenna með ofbeldi á öllum sviðum mannlífsins. Kvennaathvarf veitir meðferð konum, sem segjast meiddar af körlum sínum. Þeim er einnig boðið húsnæði – og börnum þeirra (drengjum að gelgjuskeiði). Ósjaldan háttar þannig til, að konurnar hafi með aðstoð lögreglu og barnaverndaryfirvalda yfirgefið heimili sín og hrifið með sér börnin að föður þeirra forspurðum. Í minni sveit hét það barnsrán. Feðrunum er aftur á móti oftsinnis stungið í steininn samkvæmt ákvörðun lögreglu. Börnunum eru meinuð samskipti við feður sína, skólaganga og samskipti við vini eru hindruð. Þetta kalla yfirvöld gott jafnrétti og skynsamlega barnavernd.“
Arnar finnur mikið að því að Sinfóníuhljómsveitin hafi aflað peninga fyrir Kvennaathvarfið og Ríkissjónvarpið hafi sent út frá tónleikunum.
„Það er umhugsunarvert, að opinberar menningarstofnanir, fjármagnaðar af almenningi samkvæmt ákvörðunum stjórnmálamanna, skuli nú feta í slóð ríkisfjölmiðilsins, Jafnréttisstofu og ríkisfyrirtækja á borð við Íslandsbanka, og beita sér í svokallaðri „jafnréttisbaráttu“, sem oftar en ekki einkennist af misrétti gegn drengjum og körlum.“