Gunnar Smári skrifar:
Kolbeinn Hólmar Stefánsson skrifar pistilinn: „Ófaglært starfsfólk getur fengið um 15% hærri heildarlaun í ræstingum, 18% hærri laun fyrir að afgreiða í dagvöruverslun, 24% hærri laun fyrir að vinna við handpökkun og aðra verksmiðjuvinnu og 32,5% hærri laun við glugga- og bílaþvott, svo dæmi séu nefnd. Punkturinn er auðvitað ekki sá að þessar starfsstéttir hafi of há laun. Þetta er spurning um framboð og eftirspurn. Ef þú færð ekki nægilegt framboð af vinnuafli í tiltekin störf á þeim kjörum sem þú býður þarftu að bjóða betur. Raunveruleikinn sem leikskólarnir standa frammi fyrir er að ófaglært fólk getur einfaldlega þénað betur í öllum öðrum störfum sem standa þeim til boða. Í þeim aðstæðum eru störf á leikskólum ekki fýsilegur kostur nema hugsanlega sem biðleikur á meðan fólk leitar að einhverju betra.“
Samhengi sem vert er að hafa í huga þegar hlýtt er á forystufólk meirihlutans í Reykjavík halda því fram að launakúgun þeirra sé til þess að verja kjarasamninga, stöðugleika og almenna velsæld. Auðvitað er ekkert slíkt í spilunum, aðeins sannfæring meirihlutans um að hann komist upp með grimma láglaunastefnu. Sem augljóst er að gengur ekki upp.
