Mannlíf Það er ofsögum sagt að ég skammist mín fyrir annað í okkar samfélagi, en ég fékk aulahroll í meira lagi þegar sjónvarpsstöðvarnar sögðu frá og birtu viðtöl við erlenda ferðamenn sem kusu að koma hingað til okkar um jólin. Þeir sögðu frá vanda sínum við að fá að borða. Svo var að skilja að víðast hvar hafi þeir komið að luktum dyrum, veitingahús voru flest, varla öll, lokuð á aðfangadaskvöld. Einhverjir ferðamannana höfðu komist yfir samlokur með skinku og osti á aðfangadagskvöld. Trúlegast verður sú jólamáltíð þeim ógleymanleg.
Það breytir ekki því að enn og aftur erum við tekin í bólinu. Í margar vikur voru sagðar fréttir af því að aldrei hafi eins margir erlendir ferðamenn ákveðið að koma til Íslands um jól og áramót. Öllum átti og öllum mátti vera ljóst að hverju stefndi. Að enn eitt metið í ferðaþjónustu yrði slegið nú um hátíðarnar. En það dugði ekki til. Mér virðist sem hvergi hafi verið mat að fá.
Þetta gerist þrátt fyrir að ríkisstjórnin hafi bætt við einni ríkisstofnun, rannsóknarmiðstöð ferðamála, eða eitthvað í þá áttina heitir stofnunin sú. Búið er að ráða framkvæmdastjóra úr innstu röðum flokks ráðherra ferðamála. Sá fær væntanlega það verkefni að rannsaka hvers vegna ekki var hlustað á spár um komu erlendra ferðamanna hingað um jól og áramót og viðbrögðin því nánast engin.
Hversu óhöndulega okkur ætlast að bregðast við vinsældum Íslands sem ferðamannalands er reyndar merkur kafli sem þarf að skrifa.
Í sumar sem leið sáum við oft myndskeið frá Geysi, sem dæmi, þar sem forin á því sem kallast göngustígar var slík að hún náði hverjum ferðamanni í ökkla. Mikla trú hef ég á að staðan verði ámóta í sumar og ef ekki við Geysi þá bara annarsstaðar.
Ábyrgðin á hversu illa við stöndum okkur er á ábyrgð margra. Mest á ábyrgð ráðherra ferðamála. Þar verður að gera betur. Ekki í vor, ekki í sumar, heldur núna. Byrja af afli.
Sigurjón M. Egilsson.
