Stjórnmál
„Það veldur mér vonbrigðum Ingibjörg Sólrún að þú skulir halda því fram að í þessu hlaðvarpi hafi forystukona jafnaðarmanna á Íslandi „varpað fram spurningunni hvað hún geti gert raunsætt í málin“. Í þessu viðtali, og öðru því sem frá forystufólki flokksins hefur komið, hefur verið stillt upp sem andstæðum hagsmunum; velferðarkerfi og fólki á flótta. Hefur jafnvel verið talað um að „opin landamæri“ séu ógn við velferðarkerfið og talað um hvort við getum tekið á móti tugum þúsunda flóttamanna á hverju ári.
Þannig skrifar Helga Vala Helgadóttir, fyrrverandi þingmaður Samfylkingarinnar, og svarar þar með skrifum Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, fyrrverandi formanni Samfylkingarinnar. (Sjá hér að neðan).
„Með þessari orðræðu nýrrar forystu Samfylkingarinnar er verið að láta eins og veikir innviðir hafi eitthvað að gera með þá fáu umsækjendur um vernd sem hingað rata. Hinn venjubundni hópur hefur ekki stækkað. Sá hópur sem stækkaði verulega er sá sem íslensk stjórnvöld handvöldu inn og ganga framfyrir röðina. Þegar forystufólk NS talar um þúsundir sem teppa kerfið með tilheyrandi kostnaði þá virðast þau ekki vita að hluti hópsins teppir engin kerfi því þau fá leyfi og kennitölur innan fárra daga vegna pólitískrar ákvörðunar stjórnvalda. Þau frá Venesúela, sem áður nutu þess forgangs þurftu svo skyndilega að fara inn í langa kerfið með tilheyrandi kostnaði og töfum,“ skrifar Helga Vala.
Og svo þetta: „Heilbrigðiskerfið er laskað vegna pólitískrar ákvörðunar. Það reynir verulega á það að fá tvær milljónir ferðamanna árlega og tugþúsundir EES borgara sem setjast hér að. Þau ca 500 sem sækja hér um vernd árlega (utan Úkraínu og Venesúela) eru ekki að sliga kerfin. Það að kenna þeim um er popúlismi sem er vel þekktur um alla veröld því miður og mun bara leiða af sér hörmungar fyrir samfélög og einstaklinga í formi ofsókna og skautunar. Þetta veistu Ingibjörg vel, enda hefur þú kynnt þér stefnu og ástand víða um heim,“ skrifar Helga Vala Helgadóttir.
Hér að neðan er grein Ingibjargar Sólrúnar, sú sem Helga Vala gerir athugasemdir við:
„Urdann, bíttann. Kristrún Frostadóttir var í hlaðvarpsviðtali um málefni innflytjenda ásamt með öðru. Það var eins og við manninn mælt, hún var ekki fyrr búin að ljúka orðinu en einhverjir höfðu fundið það út að þarna hefði formaður Samfylkingarinnar mælt af munni fram alveg nýja og harðari stefnu í málefnum innflytjenda. Samt voru þetta bara almennar vangaveltur um ýmsar hliðar þessara mála þar sem grunnstefið var sanngirni, mannúð og sjálfbærni.
Kristrún varpaði upp spurningunni: Hvað get ég raunsætt gert í málinu? Sem er auðvitað stóra spurningin sem stjórnmálin verða að spyrja og hafa djörfung og dug til að taka til umræðu. Það eru margar hliðar á þessu flókna máli og jafnaðarmenn búa bæði yfir þeirri reynslu og þekkingu sem þarf til að móta heildstæða og mannúðlega stefnu í málefnum innflytjenda og hælisleitenda. Látum ekki siga okkur hverju á annað.“
Svo er að sjá að ágreiningur innan Samfylkingarinnar aukist dag frá degi. Flokkurinn virðist loga stafnanna á mili.