Oft er vitlaust gefið. Svo er í ríkisstjórn Íslands. Öryrkjar, og fleira fátækt fólk, hefur ekki fengið áheyrn. Lifa ár eftir ár í fátækt og vonlaus um að þeirra bíði auðveldara líf. Ekki á meðan núverandi ríkisstjórn er við völd. Og ekki heldur með næstu ríkisstjórnum.
Sjálfstæðisflokkurinn verður valdaflokkur næstu ára. Hann leggst hart gegn mannsæmandi lífi þeirra fátæku. Það er ekki bara af mannvonsku. Frekar vegna þess að þar á bæ þekkir engin til fátæktar. Hafa ekki kynnst henni og trúa ekki að hún sé til.
Aukaflokkarnir í núverandi ríkisstjórn, og sama verður með aukaflokkana í næstu ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins, kjósa faðm Sjálfstæðisflokks umfram allt annað. Einnig umfram eigin markmið og loforð. Það er nú fyrsta sem fer. Alla jafna hið minnsta.
Stórgrósserar eru betur settir. Þeirra flokkur ræður, hefur ráðið og allir vita að hann mun ráða. Lengi enn. Um leið og hið minnsta tækifæri myndast ætlar fulltrúi og talsmaður grósserana að galopna ríkissjóð og bjóða bakhjörlum sínum að hlaðborði peningana.
„Fyrir utan stendur horaður almúginn,“ söng Laddi. Það mun eiga vel við á næstu vikum. Munurinn á hinum ólíku þjóðfélagshópum mun opinberast sem aldrei fyrr. Nú verður unnið að því að mala undir grósserana. Þeim sem minnst hafa og verst eru sett verða áfram æi biðstofu þar sem þeir bíða þolinmóðir eftir réttlætinu sem þeim var svo vissulega lofað. Það var víst í plati.
Það er allur munurinn.
-sme
