Miklu munar á viðbrögðum æðstu stjórnar vegna launahækkanna ríkisforstjóra og ljósmæðra. Forstjórnir fá allt það sem þeir geta í sig sett og hugurinn girnist. Ljósmæður fá hins vegar varla áheyrn.
Landsvirkjun, til dæmis, myndi starfa sem endranær þó forstjórinn mætti ekki til starfa í tvo daga eða þrjá. Starf hans er eflaust fyrst og síðast fundarstjórn á innanhússfundum.
Hins vegar stefnir í algört óefni og neyð vegna þess að ljósmæður hafa gefist upp undan áhugaleysi og getuleysi æðstu stjórnar ríkisins. Þeirra er sárt saknað og þjóðin getur eðlilega ekki án þeirra verið.
Viðhorf Bjarna, Svandísar og Katrínar sem og allra annarra sem að koma er merkilegt. Ekki endilega viðhorf Bjarna, því meira er fólk undrandi á hversu hratt og ákveðið Svandís og Katrín kæddust hinum harða stálhnefa Valhallarbúa.
-sme
