Ragnar Þór Ingólfsson skrifaði:
Ég fordæmi glórulausar og vanhugsaðar yfirlýsingar SA og tilmæli þeirra til aðildarfélaga sinna að fyrirtækjum beri ekki skylda að greiða fólki laun ef það er sett í sóttkví. Einnig fyrir þá túlkun að bera stöðuna saman við að fólk sé frá vinnu vegna ófærðar.
Þessar yfirlýsingar eru óábyrgar og geta skapað enn meiri hættu og óvissu en orðið er og ekki þurfum við á því að halda.
Með þessu eru SA að segja fólki að velja á milli möguleika á útbreiðslu hættulegrar veiru eða tekjumissi. Sem aftur getur sett samfélagið í enn meiri óvissu en orðið er og í enn meiri hættu, sem og stöðu fyrirtækja sem hljóta að eiga mikið undir eins og samfélagið allt að útbreiðsla sé heft eins og kostur er.
Komandi frá samtökum sem kenna sig við ábyrga nálgun, á alla skapaða hluti, hljótum við að geta gert þá kröfu að þessi yfirlýsing verði dregin til baka og málið tekið fyrir á vettvangi ASÍ og SA ef þeir telja einhverja réttaróvissu liggja þar undir.
Sömuleiðis þurfa SA og ASÍ að nálgast þessi mál af meiri fagmennsku í stað þess að munnhöggvast á opinberum vettvangi.
Þetta er stórmál sem varðar allt samfélagið. Það væri því miklu nær að vinnumarkaðurinn tæki sameiginlega afstöðu til málsins með stjórnvöldum og hvaða aðgerðir þurfi mögulega að koma til ef útbreiðsla veirunnar verður meiri en við teljum okkur ráða við.
Svo því sé haldið til haga hafa lögmenn VR og ASÍ farið vel yfir réttarstöðu þeirra sem sendir eru í sóttkví vegna COVID-19 veirunnar.
Niðurstaðan er eftirfarandi:
Launafólk sem sett er í sóttkví eða sem gert er að læknisráði að halda sig heima við og umgangast ekki vinnufélaga eða annað fólk í umhverfi sínu vegna þess það sé annað af tvennu sýkt af COVID-19 eða sé hugsanlegir smitberar hans, er að mati VR og ASÍ óvinnufært vegna sjúkdóms eða vegna hættu á því að verða óvinnufært vegna hans. Þau forföll eru greiðsluskyld skv. ákvæðum kjarasamninga og laga.
Miðstjórn ASÍ mun funda frekar um málið miðvikudaginn 4. mars.