Sigurjón Þórðarson, oddviti Flokks fólksins í norðaustri, skrifar:
Stjórnmál
Ragnar Þór Ingólfsson hefur staðið einarður gegn vaxtaokrinu sem aðrir flokkar en Flokkur fólksins hafa leitt hjá sér og jafnvel stutt og réttlætt m.a. Samfylkingin. Sama má segja um baráttu Ragnars gegn afarkjörum leigufélaganna. Vaxtaokrið bitnar með harkalegum hætti á hag heimila og fyrirtækja en það segir sína sögu að stýrivextir eru nú á sjöundatug prósent hærri en verðbólga í landinu, með húsnæðisliðnum inniföldum.
Það kemur kannski ekki svo á óvart að Sjálfstæðisflokkur Bjarna Ben hjóli í framboð Ragnars Þórs fyrir það helst að standa kröftuglega með almenningi og gegn ofeldi bankanna, á meðan ekki er gerð athugasemd við framboð annarra forystumanna í verkalýðshreyfingunni m.a. formanns Rafiðnaðarsambandsins.
Þegar á öllu er á botninn hvolft þá afhjúpar andstaðan við Ragnar veikan blett Sjálfstæðisflokksins þ.e. að vera fyrst og fremst flokkur þröngra sérhagsmuna þegar á hólminn er komið og bregst til varna ef þeim er ógnað. Það virðist því miður ekki verða nein breyting þar á, ef litið er á þá frambjóðendur sem valist hafa í efstu sæti flokksins. Það er ljóst að þeir sem hafa gagnrýnt forystu flokksins hafa ekki átt upp á pallborðið á meðan klappstýrur og þjónar sérhagsmuna hafa raða sér í efstu sætin.
Það liggur fyrir að hagur heimilanna og fyrirtækjanna í landinu væri mun betri ef tekið hefði verið tillit til sjónarmiða Flokks fólksins – með þessum málflutningi er Sjálfstæðisflokkurinn að stimpla sig út.