Jón Örn Marinósson skrifaði:
Jú, auðvitað er það svo og ekkert óeðlilegt við það að félagslyndir og vinmargir menn reka gjarnan nefið inn hér og þar þegar þeir eru á rölti um bæinn. Og auðvitað getur það verið einskær tilviljun að svona menn skuli reka inn nefið þar sem þeir – eftir á að hyggja – hefðu ekki átt að reka inn nefið á þeirri tilteknu stund og á þeim tiltekna stað. Vissulega er ekki hægt að ætlast til þess að menn viti fyrirfram hvað er um að vera þar sem þeim dettur í hug allt í einu og af einskærri tilviljun að reka inn nefið. Það er þó ekki til of mikils mælst að menn – og þá einkanlega ráðherrar – læri af reynslunni, fari gætilega með nefið á sér og reki það hvergi inn af tilviljun nema tryggt sé að enginn taki eftir því að þeir ráku þar nefið inn og framar öllu að þetta nef sé ekki fest á ljósmynd þar sem það var rekið inn.