Stjórnmál Eftir að hafa lesið og hlustað á það sem Haraldur Benediktsson, fyrrverandi formaður Bændasamtakanna og þingmaður Sjálfstæðisflokksins og formaður fjárlaganefndar þingsins, segir um lausnir, Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur landbúnaðarráðherra, á vanda sauðfjárbænda, er ekki nokkur vafi á að Þorgerður Katrín á ekki einn einasta möguleika til að fá tillgöur sínar samþykktar. Sjálfstæðisflokkurinn mun segja nei.
Bændur segja líka nei, Framsóknarflokkurinn segir nei og það munu eflaust Vinstri græn líka gera. Þórunn Egilsdóttir, þingflokksformaður Framsóknar, sem er einnig sauðfjárbóndi, hefur sagt nei opinberlega og það hefur Lilja Rafney Magnúsdóttur VG einnig gert. Kerfisflokkarnir verja núverandi kerfi. Það er eðli þeirra.
Það er miður fyrir Þorgerði Katrínu og það er miður fyrir Viðreisn að verða svo illa undir í málinu. Það er aumt. Ísland verður ekki breytt í einni svipan.
Hvort rétt sé að helst hafi ungir bændur áhuga á að þiggja leið ráðherrans skal ósagt látið. Sú mynd sem dregin er upp í áróðursátökunum nú er einmitt á þann veg að ungir bændur munu einir þiggja 25 milljóna króna eingreiðslu og bregða þá búi en eftir verði eldri bændur sem eiga ekki annan möguleika en að halda áfram.
Gegn áróðrinum, kerfisflokkunum, bændum og öðru þarf Þorgerður Katrín að berjast. Hún, Viðreisn og Logi formaður Samfylkingarinnar eiga bara enga möguleika gegn þessu öllu. Breytingarnar munu ekki ná í gegn.
Sigurjón M. Egilsson.
