Gunnar Smári skrifar:
…helstefna nýfrjálshyggjunnar…
Magnað að fylgjast með embættismönnum, talsfólki hagsmunasamtaka fyrirtækja- og fjármagnseigenda, fjölmiðlafólki og fólki, sem telur sig vera að bera út almannaróm, ganga út frá því að helstefna nýfrjálshyggjunnar; það að hafa aðeins eitt markmið með atvinnustarfsemi, að draga sem mest fé upp úr rekstrinum til að færa eigendum sem arð (þ.e. arðsemi); sé nánast náttúrulögmál. Þetta er löngu fallin kenning sem enginn tekur mark á lengur. Arður til eigenda, sem byggður er á lækkun launa starfsfólks, minna öryggi og lakari réttindum, ágengni gagnvart samfélagi og náttúru, birgjum og viðskiptafólki; er ekki bara mannfjandsamleg, andmannúð og níðingsskapur, heldur vondur business, leiðir til skammtímasjónarmiða í rekstri, skammlífis fyrirtækja og heimskuvæðingar stjórnenda.
Þetta vita allir, nema kannski þau sem fjalla um stjórnmál og efnahagsmál á Íslandi. Þar er látið sem fólk sem vill að lífeyrissjóðir beri virðingu fyrir launafólki sé öfgafullt jaðarfólk. Hið rétta er að Sjálfstæðisflokks- og nýfrjálshyggjubullurnar í stjórn Icelandair, fjármálaeftirlitinu, fjármálaráðuneytinu og í fjölmiðlum er öfgafullt jaðarfólk, alt-right sértrúarsöfnuður sem tilbúinn er að fórna náttúru, samfélagi og mannfélagi ef það leiðir til þess að einhver skíthællinn nær að græða á því.
