Norðmenn líta á Íslendinga sem fífl

Guðmundur Franklín Jónsson skrifaði:

„Ég ef­ast um að nokkr­ar mútu­greiðslur hafi átt sér stað eða að fyr­ir­tækið sé eða hafi verið flækt í nokkuð ólög­mætt,“ hef­ur blaðið eft­ir Björgólfi. Ég hef fylgst með Björgólfi undanfarna áratugi en þekki hann ekki vel þó ég sé málkunnugur og heilsi honum. Mér fannst alltaf soldið til hans koma miðað við allt og alla sem vinna sig upp til æðstu metorða. En eftir að hann fór næstum með Icelandair á hausinn og látinn taka pokann sinn hugsaði ég með sjálfum mér að hann kunni á sinn vitjunartíma og ekkert meira um það. Það er nefnilega kalt á toppnum.

Hann skipaði þónokkrar stjórnir í skjóli Þorsteins Más og Samherja eftir sem áður og einnig var hann stjórnarformaður Íslandsstofu sem er kynningararmur íslenska ríkisins. Ekki datt mér í hug að þarna færi keyptur leppur Samherja sem kom svo í ljós þegar hann var skipaður „bráðabirgðaforstjóri“ Samherja. Að einhver maður láti nota sig svona og komi jafnvel fram í erlendum blöðum og geri sig að fífli, veldur mér hugarangri. Ekki hversu maðurinn er siðblindur og vitlaus heldur sú staðreynd að það sé hægt að kaupa svona menn, eiga þá og beita fyrir lygavagninnn.

Maðurinn á sér litlar málsbætur þrátt fyrir hversu ólukkulegur eða óheppilegur starfsmaður Samherja er, já sá sem sá um múturnar niður í Namibíu fyrir Samherja og Þorstein Má. Iðulega þegar menn eru í svindlinu finna þeir leppa af blönduðu sortinni, eins og þennan Jóhannes og td. Eyþór Arnalds, vegna þess að ef að illa fer þá er hægt að koma glæpnum á skúrkinn en ekki hvítflibbann. Eftir þessar síðustu trakteringar Samherja í norsku stórblöðunum líta Norðmenn á Íslendinga sem fífl og ekki var úr háum söðli að detta. Enn eitt vonandi lærum við af þessu að vanda skal til verksins þegar við ráðum menn til þess að koma fram fyrir þjóðina eins og í tilfelli Íslandsstofu, því eitt er víst, ekki á Björgólfur afturkvæmt þangað. Annað sem menn ættu að læra er að láta almannatengla sjá um almannatengsl, ekki „bráðabirgðaforstjórana“.

Á meðan bíða íslensk stjórnvöld með öndina í hálsinum eftir því hvort namibísk stjórnvöld fari fram á og óski þess að Þorsteinn Már og frændi hans verði framseldir til Namibíu. Katrín veit ekki sitt rjúkandi ráð, enda Samherji peningalegur bakhjarl Vg. Hún samþykkir ekkert sem Bjarni Ben & Co. vill gera fyrr en Samherjamálið er leyst og sjávarútvegsráðherrann Kristján Þór (okkar maður) er sparkað. Björn Bjarnason sendist á milli stofnana fyrir Djúpríkið og leggur á ráðin hvernig sé hægt að stoppa framsalið. Steingrímur J. drykkjufélagi Þorsteins Más sefur ekki, enda samviska hans svartari en allra hinna til samans. Gleðilegar stundir, fáið ykkur popp og kók, leggist aftur í hægindastólinn og horfið á Djúpríkið engjast sundur og saman í beinni útsendingu.