Ólafur Haukur Símonarson er einn af mínum uppáhalds. Hann skrifaði:
„Okkar sívinsæla og sífrjóa ríkisstjórn sem í allnokkur ár hefur styrkt efnafólk með beinu peninga-framlagi til þess að endurnýja og rafvæða einkabílaflota sinn hyggst nú bæta um betur. Þannig mun bílaleigum þeim sem mestan og bestan ríkisstyrk hlutu í kóvítinu verða hjálpað enn frekar með ríkisframlögum til þess einmitt að rafvæða útleigubíla sína. Réttlætingin fyrir þessari peningalegu alúð er á þann veg að þegar erlendir ferðamennir hafa jaskað rafbílunum út, keyrt þá yfir holt og hæðir og jökulár, þá muni fátæklingum landsins boðnir bílarnir til kaups, eða það sem eftir er af þeim, á lágu verði. Þannig muni ríkisstyrkurinn til bílaleiganna að lokum seytla ofan í vasa öreiganna. Fólk sem hefur 300 þúsund á mánuði (eftir skatt) til að greiða húsleigu, mat, föt og tryggingar, getur þá farið á stúfana með allan afganginn og valið úr hræódýrum rafbílum, sem verða á því huggulega verðbili 4-6 milljónir. Og þarna eru slegnar margar flugur í einu höggi; þessi óbeina niðurgreiðsla á útjöskuðum rafbílaleigubílum er óhjákvæmilega afar sannfærandi framlag ríkisins inn í launaviðræður við hina ýmsu láglaunahópa. Ég gleymdi að minnast á að útblásturinn mun minnka um 0.00001 % en önnur mengun (blý, kóbolt osfrv.) mun aukast talsverð.“
Fyrirsögnin er Miðjunnar.
