En engar óþarfa gjafir takk.
Við lestur morgunsins rakst ég á tvö ólík sjónarmið tveggja ágætra manna. Þeir eru með öllu ósammála. Sem mörgum kann að þykja afar eðlilegt. Þetta eru þeir Grímur Atlason og Jón Magnússon.
Grímur skrifar: „Nú langar mig ekki að vera mjög erfiður eða leiðinlegur en hvers vegna á að lækka tryggingargjaldið jafnt (eða afnema) á öll fyrirtæki? Sum fyrirtæki eru í mjög erfiðum málum og þurfa vissulega að fá alla þá pakka sem ríkið getur boðið upp á. Það á hins vegar ekki við um öll fyrirtæki. Ríkissjóður þarf ekki að henda peningum þó svo erfiðleikar steðji að. Flokka fyrirtæki eftir stöðu þeirra og ráðast svo í aðgerðir. Lærum af leiðréttingum síðustu ára. Held að stjórn- og stjórnarandstaða verði að leggja ágreiningi sínum og ráðast í verkefnið saman. En engar óþarfa gjafir takk.“
Jón skrifar: „Af hverju áttar ríkisstjórnin sig ekki á að kreppan af völdum Kórónuveirunnar leggst á allar atvinnugreinar. Allar. Er þá ekki best að nota altækar ráðstafanir eins og t.d. skattalækkanir frekar en sértækar. Hvernig væri að leggja tryggingargjaldið niður. Það vinnur gegn atvinnuleysi og hjálpar fyrirtækjunum stórum sem smáum. Leggjum niður tryggingargjaldið.“
