Guðmundur Andri Thorsson, þingmaður Samfylkingarinnar, skrifar fína grein um mál Bjarna Benediktssonar.
„Mál Bjarna Ben snýst ekki um lögreglumanninn sem skrifaði dagbók lögreglunnar. Það snýst ekki um góða fólkið, þann yðar sem syndlaus er, breyskleika, kökufimi, dómhörku, umburðarlyndi eða þessa sérstöku „maybe-I-should-have“-axlayppingu sem Sjallar eru svo góðir í. Málið snýst ekki um persónuna Bjarna heldur ráðherrann Bjarna. Er hægt að vera ráðherra og brjóta sjálfur lög og reglur?“
Guðmundur Andri skrifar áfram: „Sumum finnst það kannski, og má vera að slíkt viðhorf litist af því að fólki þyki sóttvarnarreglur íþyngjandi og þarflitlar. En þá bætist við annað: margt fólk í okkar samfélagi hefur þurft að leggja mikið á sig og ganga í gegnum ýmsar þrengingar út af þessum reglum, og ekki átt þess kost að sniðganga þær: verkefnaskort, atvinnumissi, markaðsbrest, tekjuhrun, fjarveru frá ástvinum um hátíðirnar og þannig má lengi telja: hvernig horfir það við því fólki þegar ráðherra og leiðtogi stjórnarinnar sem ber ábyrgð á öllum þessum íþyngjandi reglum fer ekki sjálfur eftir þeim? Gengur það? Viljum við vera samfélag þar sem slíkt gengur?“
Það er hægt að svara þingmanninum. Við viljum þannig samfélag að eitt verði látið yfir alla ganga, líka forríka ráðherra.
