Kristborg konan mín fór í apótek í dag. Þar varð hún vitni að því kona var að kaupa lyf á raðgreiðslum. Í óspurðum fréttum sagði hún Kristborgu að hún væri alls ekki ein um að kaupa lyf með þessum hætti. Sagði það örlög fátækasta fólksins. Sjálf sagðist hún vera að kaupa lífsnauðsynleg lyf.
Nú veit ég ekki en er samt viss um að það kostar að vera með raðgreiðslur. Einhver eða einhverjir fá eflaust „sitt“ þegar svo er. Á því leikur eflaust ekki nokkur vafi. Af rýrum tekjum fólksins fer hluti í að viðhalda milliliðum. Samfélagið skal geta gert betur en þetta. Þarna er illa farið með peninga.
Fátækt fólk á málsvara á Alþingi. Guðmundur Ingi Kristinsson gefur ekkert eftir. Hann sér til þess að ráðherrarnir verða að koma hver af öðrum í ræðustól og svara þar fyrir hvernig fátækasta fólkið er leikið. Engum má við margnum. Því er óvíst um árangur af verkum Guðmundar Inga. Víst er að bagalegt er þegar veikt fólk og fátækt er flækt í neti greiðslukortafyrirtækja til þess að halda lífi. Til að fá lífsnauðsynleg lyf.
-sme
