Þingflokkur Sjálfstæðisflokksins gerði sér lítið fyrir og gerði fjölmiðlafrumvarp Lilju Alfreðsdóttur að sínu. Vel að verki heyrist í Hádegismóum. Og víðar. Nú er spurt hver mun mæla fyrir frumvarpinu, Birgir Ármansson þingflokksformaður eða mun Lilja sjálf láta það yfir sig ganga að mæla hróðug fyrir leyfunum af eigin frumvarpi? Varla?
Frekjurnar hafa náð sínu fram. Ríkisútvarpið skal fá að gjalda fyrir það sem það hefur gert. Sakirnar eru einkum tvær. Og báðar rangar. Í öfugri tímaröð eru þær þessar:
Samherjamálið sýnir og sannar að þannig þenkjandi fóli hentar ekki að eftir sé einn fjölmiðill sem getur gert upplýsandi þætti eins og Kveikur gerði. Það hentar bara ekki. Hin sökin er langdregnari. Í grjótharðasta baklandi Sjálfstæðisflokksins trúa menn, í fúlustu alvöru, að fyrirséður dauði Moggans, sé Ríkisútvarpinu að kenna.
Faðmlag Sjálfstæðisflokksins er hinum ríkisstjórnarflokknum svo mikils virði að þeir munu éta hrátt og soðið, svo ekki sé meira sagt, í von um að fá að njóta einvhern tíma.
