Sigurjón Magnús Egilsson: Stjórnendur Icelandair, með liðsstyrk frá Samtökum atvinnulífsins, beitti flugfreyjur óbilgirni, ofbeldi. Sem varð til þess að flugfreyjur samþykktu kjarasamning í mikilli óþökk. Nokkuð sem þær vildu alls ekki. Hótanirnar Icelandair voru svo alvarlegar að nauðugar viljugar fóru flugfreyjurnar að vilja ofbeldismannanna.
Hver var hótunin? Jú, öllum flugfreyjum var sagt upp. Þá var sagt að óbreyttu yrði samið við aðrar flugfreyjur, flugfreyjur utan Flugfreyjufélagsins. Sögðu stjórnendur Icelandair satt, eða lugu forráðamenn félagsins? Svo merkilegt sem það er hefur enginn fjölmiðill sagt fréttir af því hvaða flugfreyjur biðu á hliðarlínunni. Ætluðu að stinga félag flugfreyja banastunguna.
Flugmenn hafa heldur ekki verið rukkaðir um hvað rak þá í það ógeðfellda lúabragð að ætla að hrinda flugfreyjum, samstarfsfólki sínu, fram af bjarginu. Vissulega eru flugmenn illa haldnir af þrælsótta. Fyrr má nú aldeilis fyrrvera. Stóra fréttin af lúabragði Icelandair er ósögð. Hvaða flugfreyjur á Íslandi voru á hliðarlínunni, eða einhverjar? Munum að ríkisbjörgun kæmi ekki til greina yrði samið við erlent fólk til að manna flugvélarnar. Alla vega í orðu kveðnu.
