Hún virðist enn treysta Samherjaráðherranum best til þess að fara með stjórn sjávarútvegsmála.
Sigurjón Þórðarson skrifar:
Katrín Jakobsdóttir, þykir einhverra hluta vegna mikið til snilli Bjarna Benediktssonar koma, þrátt fyrir að hann sé ábyrgur fyrir á annað hundrað milljarða kr. gjaldþrota í aðdraganda hrunsins. Ekki virðist Borgunarspillingin og valdníðslan á Þorvaldi Gylfasyni svo eitthvað sé tínt til, spilla fyrir trausti hennar á fjármálaráðherranum. Vissulega er Bjarni góður fyrir 0,1% þjóðarinnar en fyrir okkur 99.9% þá er hann „fráleit pæling“.
Katrín hefur ekki lagt áherslu á mörg mál síðan hún varð pólitískur leiðtogi þjóðarinnar, en þó má nefna vilja hennar til að koma í veg fyrir að erlendir auðmenn keyptu upp Ísland. Nú þegar farið er að síga verulega á seinni hluta kjörtímabilsins, þá hefur ekkert gerst í málinu annað en að hún hefur lagt fram frumvarp. Það er skemmst frá því að segja að frumvarpið mun engu breyta þó svo það verði samþykkt, en fyrrum flokksfélagi hennar Ögmundur Jónasson hefur gefið frumvarpinu algera falleinkunn.
Ósjaldan talar Katrín Jakobsdóttir um mál eins og hún sé kona út í bæ eða innhringjandi á Útvarpi Sögu sem ráði í engu um gang mála en ekki valdamesti stjórnmálamaður landsins.
Nýlega lýsti hún yfir andstöðu við að kvóti erfðist, en engu að síður þá gerði hún enga athugasemd við að fisktegundin hlýri væri sett inn í gjafakvótakerfið og greiddi því atkvæði sitt að makríllinn var að mestu afhentur á silfurfati örfáum auðmönnum. Hún virðist enn treysta Samherjaráðherranum best til þess að fara með stjórn sjávarútvegsmála, þrátt fyrir að hann hygli sínum og sé að reyna að böðla grásleppunni inn í kvótakerfið.
Er ekki orðið tímabært að forsætisráðherra hætti að æðrast aumlega og sýni í einhverju máli meintan hug sinn í verki.