„Ég er einfaldur maður eins og oft hefur komið fram og vil gjarnan fá að vera í stóru línunum,“ sagði Kolbeinn Óttarsson Proppe, í þingræðu.
„Hvað mig sjálfan snertir held ég að það skili enda meiru en að kafa ofan í einstaka liði í fjármálastefnu og spyrja út í krónur og aura. Mig langar að spyrja hæstvirtan ráðherra um ekki minni hluti en utanríkisstefnu Íslands og kannski ekki síst, þó að ég viti að hún sé ekki á málefnasviði hæstvirts ráðherra, út í þjóðaröryggisstefnu. Ég veit þó að hæstvirtur ráðherra, sem fer með utanríkismál þjóðarinnar, kemur þar mjög nærri.“
Þingmaðurinn hélt áfram: „Einn af þeim lærdómum sem ég dreg af því herrans ári 2020 er að besta fjárfestingin í öryggismálum þjóðarinnar felist í virkri þátttöku í alþjóðastofnunum á hinu borgaralega sviði, á heilbrigðissviði — ég er að tala um Alþjóðaheilbrigðisstofnunina, Sameinuðu þjóðirnar, norrænt samstarf o.s.frv. — frekar en í þessari úreltu, gamaldags hugsun sem tröllríður allt of mörgum húsum víða um heim, þ.e. hernaðarsamvinnu. Ég gæti bætt hér inn netöryggismálum og fleiru slíku. Erum við ekki að komast kannski á þann tímapunkt, forseti, að við þurfum að nýta tækifærin þegar lífið kastar þeim framan í okkur til að endurmeta eldgamlar og úreltar hugsjónir og horfa upp á nýtt á hlutina eins og í þessu tilviki?“
Guðlaugur Þór Þórðarson svaraði Kolbeini og sagði meðal annars: „Stjórnvöld allra þjóðríkja hafa þá skyldu að vernda líf og frelsi þegna sinna. Ég vildi að heimurinn væri allt öðruvísi en hann er, en hann er bara svona.“
