Eðlilega klöppuðu landsfundargestir þegar formaðurinn þeirra, Bjarni Benediktsson, talaði til þeirra. Bjarni hefur sannkallaða yfirburðastöðu í íslenskum stjórnmálum. Það augnablk sem hann hann eftirét Katrínu Jakobsdóttur stól forsætisráðherra vissi hann að þar með fengi hann allt annað sem hann vildi. Og hefur fengið.
Bjarni talaði gegn betri vitund á landsfundinum í gær. Að auki eiga yfirburðamenn ekki að sparka í liggjandi. Bjarni veit auvitað að banabiti Bjartrar framtíðar var ekki sá að flokkurinn sleit stjórnarsamstarfi við Sjálfstæðisflokksins. Hið minnsta má gera þá kröfu til Bjarna að hann viti betur.
Það liggur í augum uppi að Björt framtíð eyddi nánast sjálfri sér þegar flokkurinn gekk til stjórnarsamstarfs með Sjálfstæðisflokki. Kjósendum fannst foruysta Bjartrar framtíðar yfirgefa það sem helst hafði verið barist fyrir. Það er að stöðva einsog hægt er yfirgang Sjálfstæðisflokksins. Inngangan var banabiti Bjartrar framtíðar.
Í ljós kom að samstarfið við flokk Bjarna var snúnara, verra, ógeðfelldra en nokkrun hafði órað fyrir. Því var víst ekki annað að gera en hætta. Skaðinn af því að hafa gengið til samstarfsins kom engum á óvart. Okkur sem fyllum ekki aðdáendahóp Bjarna fannst hann óþarfa kaldhæðinn í gær. Viðstaddir hins vegar klöppuðu og klöppuðu. Þau munu klappa til sunnudags.
Sigurjón M. Egilsson.
