Íslenskir ráðherrar eru flæktir í glæpinn

Katrín Baldursdóttir skrifar:

„Þær voru sagðar nema 1,4 millj­arði króna hið minnsta og hófust með því að reiðufé var afhent í íþrótta­töskum en tóku svo á sig fag­legri mynd og fóru fram í gegnum milli­færslur á reikn­inga í Dúbaí.“ Þetta gæti verið setning í fyrsta kafla í spennandi glæpasögu sem væri örugglega „bestseller“. Þetta gæti líka verið setning í heimildamynd um Mafíuna á Ítalíu en slíkar myndir hafa ávallt fengið mikið áhorf. En þetta er hvorki úr skáldsögu né úr heimildamynd um ítölsku Mafíuna. Þetta er setning sem lýsir stórglæpum íslenskra Mafíu í sjávarútvegi og hvernig hún lætur bera mútur í íþróttatöskum til stjórnmálamanna í fátækum löndum svo hún geti stolið af sveltandi fólki lifibrauðinu í formi arðráns á gjöfulustu fiskimiðum heims. Íslenska Mafían sem er studd af spilltum íslensku stjórnmálamönnum, notar svo útlenda banka og aflandsfélög til að þvætta peningana. Mafían íslenska græðir alveg stjórnlaust á þessu enda er það markmiðið. Auk þessa stundar íslenska Mafía stórfellt arðrán á samlöndum sínum með því að stela stærsta ágóðanum af auðlindunum og stunda annan þjófnað eins og að svindla á vigtinni og stunda brottkast.

Þetta er svo stjarnfræðilegt því að ríkisstjórn heillar þjóðar tekur þátt í tilraun til að breiða yfir glæpina með aðgerðaleysi sínu.

Þessi samtímasaga er svo svakaleg að ég efast um að færustu glæpasagnahöfundar hefðu ímyndunarafl til þess að skrifa þennan skandal og stórglæp. Því íslenskir ráðherrar eru svo flæktir í glæpinn að þeir passa upp á að þeir rannsaki sjálfir allan þennan gjörning eða eftirlitsstofnanir sem heyra beint undir þá. Þannig ganga glæpamennirnir lausir löngu eftir að upp kemst um glæpinn og hafa frítt spil með allar sínar eignir og geta valsað með alla pappíra eins og þeir vilja. Forsætisráðherra landsins blessar þetta allt og er því orðin meðsek.

Þetta er svo stjarnfræðilegt því að ríkisstjórn heillar þjóðar tekur þátt í tilraun til að breiða yfir glæpina með aðgerðaleysi sínu. Svo er krafist meðvirkni af þjóðinni. Heimtað að fólk haldi kjafti við útlendinga. Og stjórnarandstaðan fylgist lömuð með.

Til til að gera þessa samtímasögu ennþá ótrúlegri þá eru það ekki stjórnvöld sem sækja að íslensku Mafíunni, heldur er það hún sjálf sem stígur fram og býður samvinnu um að skoða eigin glæpi.

Nú er að líða að jólum og ennþá hefur ekkert gerst. Enginn handtekinn, enginn ákærður, engar eignir frystar, ekki lagt hald á neina pappíra og ekkert komið fram í málinu frá íslenskum stjórnvöldum. Það er alveg ljóst að það einbeittur ásetningur stjórnvalda að daga málið á langinn eins og hægt er.

Miðað við þetta er útilokað að ætla annað en að háttsettir menn í stjórnkerfinu séu tengdir þessum glæpum, annaðhvort með beinhörðum mútun, eða fyrirgreiðslum í kosningum og beinum styrkjum á ýmsan hátt. Það lítur út fyrir að Kristján Þór Júlíusson eigi allt sitt undir Þorsteini Má vini sínum, allan sinn pólitíska feril og ráðherrastól. Sama gildir um Bjarna Ben þó ekki sé víst að sömu aðilar hafi plantað honum í sína stóla. Eitthvað mikið og stórt hafa þessi menn að fela, aflandsreikninga eða annað atferli sem kostað gæti þá þeirra pólitíska feril. Hvort að þeim hafi verið færðir beinharðir peningar í íþróttatösku skal ósagt látið.