Í tveimur greinum í dagblöðum dagsins skrifa höfundarnir um Ísland og hugsanlega aðildarumsókn að Evrópusambandinu. Þeir eru fjarri því sammála. Hér á eftir eru brot úr greinum þeirra.
Með umsókn að ESB: „Loks virðist sú staða vera komin upp, að það sé ekkert að vanbúnaði með það, að við Íslendingar tökum skrefið til fulls, inn í ESB, okkur sjálfum og Evrópu til góðs, en þá kemur upp sú spurning, hvað ríkisstjórn landsins gerir; virðir hún þennan nýja skýra vilja meirihluta þjóðarinnar og efnir til þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja aðildarumsókn, sem reyndar væri fremur að vekja upp þá gömlu, sem aldrei var lögformlega dregin til baka, eða hunzar ríkisstjórnin nýjan og skýran vilja meirihlutans?
Nú reynir á afstöðu Katrínar, Bjarna og Sigurðar Inga til lýðræðis og vilja meirihluta landsmanna. Það mun nú sannast, hvort þau séu raunverulegir og sannir lýðræðissinnar, eða ekki.“ Ole Anton Bieltvedt.
Á móti umsókn að ESB: „Hráskinnaleikur vinstristjórnarinnar undir forystu Samfylkingarinnar var tilraun til að stilla landsmönnum upp við vegg. Íslendingar ættu ekki aðra kosti en að ganga í Evrópusambandið til að byggja aftur upp efnahagslífið eftir fall viðskiptabankanna árið 2008. Endurreisn íslensks efnahagslífs tókst utan Evrópusambandsins og það með betri og öflugri hætti en í flestum löndum Evrópu. Nú ætlar forysta Samfylkingarinnar að reyna sama leik og nýta innrás Rússa í Úkraínu. Eða eins og þeir segja: „The show must go on.““
Óli Björn Kárason.