Við vitum líka að það er ekki til endalaust fjármagn í ríkissjóði til að hjálpa öllum um allt hvað eina og gera allt fyrir alla. En það er samt sem áður hægt að mínu mati að forgangsraða fjármunum þannig að við munum alltaf setja fólkið í fyrsta sæti. Það er sárara en tárum taki að vita til þess að bara núna í mars þáðu um 2.500 fjölskyldur mataraðstoð hjá Fjölskylduhjálp Íslands.
Þetta er meðal þess sem Inga Sæland, formaður Flokks fólksins sagði á Alþingi í gær.
Það er með hreinum ólíkindum að við skulum á sama tíma, eins og ég veit að hæstvirturfjármálaráðherra mun væntanlega segja, ég ætla ekki að svara fyrir hann, talandi um lækkun skatta, talandi um hækkandi barnabætur, talandi um átak um 7.000 ný störf og annað slíkt.
En það eru ekki allir sem geta unnið. Sumir eru bara að framfleyta sér á berstrípuðum almannatryggingabótum og þá hefur líka stundum komið fram, einmitt hjá hæstvirtan fjármálaráðherra, sem mun væntanlega segja okkur það aftur núna, ef ég þekki hann rétt — maður er ýmislegt búinn að læra á heilu kjörtímabili á Alþingi Íslendinga — að það séu svo fáir sem séu á berstrípuðum almannatryggingabótum.
Fyrst það eru svona fáir langar mig til að fá að vita: Af hverju hjálpum við þeim ekki? Af hverju tökum við ekki utan um fátækt fólk og skömmumst okkar fyrir að vera búin að reisa slíka rammgerða fátæktargildru um þúsundir einstaklinga? Þeir eiga ekki möguleika á því að ná endum saman. Það er í okkar valdi að hjálpa þessum einstaklingum. Nú horfum við á vaxandi atvinnuleysi í Covid. Hagkerfið var jú farið að kulna fyrir Covid og við vissum það í desember 2019 og við vorum þá þegar farin að glíma við tæplega 5% atvinnuleysi.