Munum við þá kjósa yfir okkur sama fólkið?
Hvað höfum við gert? Kosið yfir okkur, í ríki og borg, fólk sem við treystum verst af öllu. Öllu sem nöfnum tjáir að nefna. Þvílíkur bömmer. Eða var ekkert annaði boði? Sennilega ekki.
Með hverjum deginum sem líður styttist í næstu kosningar. Munum við þá kjósa yfir okkur sama fólkið. Eða annað fólk alveg eins? Já, sú er raunin. Reynslan lýgur ekki.
Trúlega mun stjórnmálafólkið bregðast við með að hóa saman einni nefnd eða svo til að greina hvers vegna fólk treystir ekki stjórnmálunum.
Við hin vitum svarið. Það er til siðs á þeim bæ að standa ekki við eigin orð. Lofað er og lofað og síðan er allt svikið eins fljótt og tækifæri gefst.
Gunnar Bragi heldur að skömm þjóðarinnar á þingheimi sé sú að Píratar nota ekki bindi og eru jafnvel með tvær efstu tölurnar á skyrtunum óhnepptar. Hann sem týndi fötunum sínum.
Réttlætið þolir enga bið og Sjálfstæðisflokkurinn er höfuðandstæðingur Vinstri grænna, sagði Katrín.
Börðust einn dagi gegn lækkun veiðigjalda en með lækkun næsta dag. Svona er þetta allt saman.
Píratar sögðust aldrei, aldrei geta unnið með Sigmundi Davíð. Á næsta andartaki féllust allir í faðma þegar ákveðið var að hækka ríkisstyrki til flokkana. Þá gátu allir unnið saman. Hagsmunir vigta nefnilega þyngra en hugsjónir.
Best að láta eitt frægasta bréf íslenskra stjórnmála fylgja með. Þar lýgur Bjarni Ben eins og hann er langur til.
Traustið er farið og fæst ekki keypt. Ekki einu sinni fyrir ríkisstyrk.
