Kennarar hafa þann eina kost að láta sig hafa fyrirmælin. En hvað ætla foreldrar að gera? Hvað geta foreldrar gert?
Kristinn Hrafnsson.
Kristinn Hrafnsson skrifar:
Tvennt hef ég skrifað um og látið mig sérstaklega varða síðustu vikurnar. Mér sýnist að flestum Íslendingum sé fullkomlega misboðið. Fyrst er það sú forréttindaklíka sem skapast hefur í kringum Samtökin 78. Þessi klíka fær að fara í grunnskóla og predika það sem kallast hinsegin fræðsla. Á sama tíma er t.d. íþróttafélögum bannað að fara í skóla og kynna starf sitt. Trúfélög mega ekki mæta með boðskap sinn. Meira að segja trúleysingjum er meinaður aðgangur. En hinsegin fólk fær frjálsan aðgang. Ætli ég, sem heimspekingur, fengi leyti til að fara í grunnskóla og halda því fram að við séum öll hinsegin og samtímis öll með sams konar réttindi?
Hitt málið er klámvæðingin. Ætlunin er að tryggja klámvæðingu grunnskóla. Þetta skal gert í nafni einhvers konar yfirboðunar. Ætlunin er að kenna börnum sjálfsfróun og ætlunin er að sýna börnum að kynlíf sé bara leikur, eins og hver annar leikur sem eðlilegt er að stunda með vinum eða einhverjum í fjölskyldunni. Á bls. 22 í bókinni Kyn, kynlíf og allt hitt, er rætt um orðasambandið „að leika” og því er lýst hvernig það getur haft margs konar merkingu. Á bls. 23 er svo talað um hvernig hægt er „að leika” við einhvern í fjölskyldunni eða við „vin”. Þetta er í beinu framhaldi af því er talað er um að kynlíf séu eins og leikur. Ég veit ekki. Kannski er þetta boðlegt.
Stjórnendur skóla eru háðir hollustu. Kennarar hafa þann eina kost að láta sig hafa fyrirmælin. En hvað ætla foreldrar að gera? Hvað geta foreldrar gert? Er það boðlegt að leyfa þetta tvennt sem ég nefndi hér að framan?
