Vísindi Haraldur Sigurðsson eldfjallafræðingur skrifar á bloggsíðu sína, vulkan.blog.is, um hræringarnar í Vatnajökli. Hann segir: „Það er ljóst að mikil breyting varð á skjálftavirkni undir Vatnajökli hinn 23. ágúst. Þá tók skjálftavirknin mikið stökk til norðurs, eins og fyrsta myndin sýnir. Hún er byggð á skjálftagögnum frá Veðurstofu Íslands, en lóðretti ásinn á myndinni er breiddargráðan (norður). Aðeins skjálftar stærri en 2 eru sýndir hér. Þessu samfara er einnig stökk niður á bóginn, eins og seinni myndin sýnir. Hún er dreifing jarðskjálfta í tíma og dýpi. Lóðrétti ásinn er dýpið í kílómetrum undir yfirborði. Undanfarna viku hefur þungamiðjan af skjálftum stærri en 2 verið á dýpi í kringum 7 til 12 km. En hinn 23. ágúst er virknin mun dýpra, með flesta skjálfta af þessari stærð á bilinu 12 til 15 km. Gangurinn virðist fara dýpra en áður. Þetta er ekki sú hegðun, sem maður býst við sem undanfara eldgoss. Það skal þó tekið fram að stærsti skjálftinn, 5,3, og mesta útlosun orku til þessa, var á 5,3 km dýpi og annar 5,1 á 6 km. Það vekur athygli manns að nær engir skjálftar eiga upptök dýpri en um 15 km. Hvað veldur því? Er það ef til vill vegna þess, að á meira dýpi er jarðskorpan orðin svo heit, að hún brotnar ekki? Sjálfsagt eru kvikuhreyfingar að gerast dýpra en 15 km en við höfum ekki tólin og tækin til að sjá þær.
Sjá nánar hér.
