Katrín Baldursdóttir skrifar:
Vá hvað hroki Lilju Alfreðs gagnvart dómskerfinu á eftir að koma henni og Framsóknarflokknum í koll. Fylgið er nú ekki beysið fyrir. Og bíddu Lilja, hvaða sérfræðinga og lögfræðinga ertu alltaf að tala um þegar þú vitnar til ákvörðunar þinnar um að göslast áfram í dómskerfinu og hunsa bæði kærunefnd og Héraðsdóm sem sögðu þig hafa brotið jafnréttislög? Af hverju viltu ekki afhenda Kjarnanum þessi lögfræðiálit? Er það vegna þess að þetta eru allt jábræður þínir sem framleiða þau lögfræðiálit sem þú vilt fá? Og hvernig í ósköpunum getur þú fullyrt að þessi þjösnagangur í dómskerfinu muni ekki fæla konur frá því að kæra ráðningar í framtíðinni?Langlíklegasta er auðvitað að konur þori ekki að fá yfir sig stjórnvöld í heild sinni.
Málið minnir hressilega á mál Sigríðar Á. Andersen fyrrverandi dómsmálaráðherra sem óð áfram með frekju og yfirgangi vegna Landsréttarmálsins, sem endaði með því að hún missti allt út úr höndunum. Hún missti starfið og gerði sig að fífli, ekki bara hér á landi heldur út í heimi líka.
Lilja gerir allt til þess að fela það að hún hafi bara ákveðið að ráða flokksbróður sinn og að hún hafi fengið einhverja lögfræðinga og sérfræðinga til að finna út leiðir svo hún gæti réttlætt það. Síðan er hún dæmd fyrir lögbrot og vill alls ekki viðurkenna að hún hafi rangt fyrir sér alveg sama hvað. Hvað er hún að fela? Af hverju vill hún ekki afhenda þessi „rosalega góðu og vönduðu“ lögfræðiálit sem hún segist hafa fengið og sérfæðiálit svo hún gæti ráðið flokksbróður sinn?