Gleymum ekki að fólk hefur ekki náð að endurfjármagna sig vegna þessa.
Vilhjálmur Birgisson skrifar:
Ég held að þetta mál sem lýtur að uppgreiðslukröfu sem Íbúðarlánasjóður hefur reist ólöglega á herðar íslenskum heimilum sem þar hafa tekið lán, sýni það ofbeldi sem neytendur og heimili hafa þurft að búa við á liðnum árum og áratugum þegar kemur að lánakjörum hérlendis. Það ber þó að geta þess að á síðustu mánuðum höfum við verið að þokast hægt í átt að þeim lánakjörum sem gerast á Norðurlöndunum þótt enn sé töluvert í land ennþá.
Ég tel hins vegar þessa frétt um að ríkið ætli að óska eftir flýtimeðferð sem byggist m.a. á því að fara framhjá Landsrétti sé jákvæð enda gríðarlega mikilvægt að þessari réttaróvissu verði eytt eins fljótt og kostur er.
Gleymum því ekki að fólk sem hefur ekki náð að endurfjármagna sig vegna þess að það hefur verið fast í viðjum ólöglegs uppgreiðslugjalds er að tapa jafnvel tugum þúsunda í hverjum mánuði vegna þess að það er með vexti sem eru langtum hærri en þeir sem nú bjóðast á íslenskum lánamarkaði.
Sem dæmi þá eru flest þessara lána verðtryggð með 4,15% föstum vöxtum. Í dag er hægt að fá verðtryggða vexti niður í 1,9%. Þetta þýðir að af 30 milljóna húsnæðisláni munar hér um 56 þúsund á í hverjum mánuði á þessum vöxtum sem fólk hefur verið læst inni með vegna uppgreiðslugjaldsins miðað við vexti í Landsbankanum í dag. Hér munar tæpum 700 þúsund um á ári.
Það er í mínum huga ekki spurning að ríkið verður skaðabótaskylt gagnvart þessum hópi lántakanda hjá Íbúðarlánssjóði ef Hæstiréttur mun staðfesta dóm Héraðsdóms.