En ég er með kenningu…
Það var stutt uppistand á Alþingi. Sigmundur Davíð Gunnlaugsson tók þátt og kom í ræðustól og sagði:
„Ég kem hér upp til að reyna að hjálpa yður við fundarstjórn því að ég geri mér grein fyrir því að það kann að vera erfitt fyrir forseta að svara þeim spurningum sem hér er velt upp. En ég er með kenningu og ef hæstvirtur forseti er sammála henni þá gæti það leyst málið: Getur ekki einfaldlega verið að það sé enginn búinn að segja þingmönnum meiri hlutans hvað þeir eigi að segja? Það sé ekki búið að upplýsa þá um hvaða skoðun þeir eigi að hafa? Við vitum hvernig til þessarar ríkisstjórnar var stofnað. Þetta virtist fyrst og fremst snúast um með hvaða hætti ráðuneytum yrði skipt og svo fengu nýir ráðherrar uppskrift að því hvað þeir ættu að gera, hvað þeir ættu að leggja fram, hvaða skoðun þeir ættu að hafa á hinum ýmsu málum. Og viðkomandi hæstvirtir ráðherrar voru væntanlega himinlifandi með að vera orðnir ráðherrar og létu sig hafa það að ætla að framfylgja málum sem þeir voru jafnvel andsnúnir áður fyrr.“
Sigmundur Davíð endaði með þessu: „Getur ekki vandinn legið í því, herra forseti, að það eigi einfaldlega eftir að útskýra fyrir þingmönnum stjórnarmeirihlutans hvaða skoðun þeir eigi að hafa og hvað þeir eigi að segja hér í ræðustól?“
