Brynjar Níelsson lætur ekki deigan síga í stríði sínu gegn Pírötum, og kannski fleirum.
„Einkennilegt hvað allir tipla á tánum kringum frekjudósirnar á þingi sem vaða yfir allt og alla á skítugum skónum – þá sjaldan þau eru í skóm. Þetta er oft fólk á jaðrinum sem heldur jafnvel að það sé sérstaklega duglegt, sem er merkilegt því sum þeirra sjást oft ekki á þinginu vikum saman. Dugnaður felist í að koma með tilgangslausar fyrirspurnir í gríð og erg og leggja fram sem flest frumvörp, sem eiga það sammerkt að vera að mestu ónothæf. Það getur sjálft ekki farið eftir reglum en heldur að þjóðkjörnir fulltrúar eigi fyrst og fremst að vera rannsóknardómarar yfir ráðherrum, embættismönnum og öðrum og kveða helst dómana upp áður en rannsókn hefst.
Þrátt fyrir allan dugnaðinn nenna þau ekki alltaf að setja sig inn í málefni helstu atvinnugreina þjóðarinnar eða finnst það of flókið. Kannski er skýringin sú að flest þeirra hafa takmarkaða reynslu af atvinnulífinu og hafa sennilega lifað að mestu í einhverjum hliðarveruleika og halda að verðmætin verði til niðri í Tryggingastofnun. Mér sem sérfræðingi í mannlegri hegðun kemur mest á óvart hvað þau eru viðkvæm fyrir gagnrýni á sama tíma og þau væna aðra nánast daglega um spillingu og óheiðarleika og þaðan af verra. En það er alltaf sama sagan – hæfilegur skammtur af sýndarmennsku og lýðsleikju fleytir mörgum yfir fimm prósentin.
Sumarliði tiplar ekki á tánum og svarar fyrir sig þótt ófullur sé. Rétt að taka fram að ritstjórinn var að heiman.“